Elektromagnetyzm (dawniej "Elektryczność i Magnetyzm")

 Bursztyn, jantar, amber (łac. sucinum, czasem także elektrum z gr. ἤλεκτρον - elektron) – kopalna żywica drzew iglastych, a w rzadszych przypadkach żywicujących liściastych drzew z grupy bobowców. Nazwa „bursztyn” pochodzi od niemieckiego bernstein (kamień, który się pali). Info...

  William Gilbert (/ˈɡɪlbərt/; 24 May 1544 – 30 November 1603)

Angileski fizyk i lekarz, odkrywca zjawiska magnetyzmu ziemskiego, indukcji magnetycznej i elektryzowania się ciał na skutek tarcia..

Jako pierwszy przeprowadził ok. 1600 roku szczegółowe badania magnetyzmu i wykazał, że oprócz bursztynu można naelektryzować jeszcze wiele materiałów.

Gilbert wprowadził do języka angielskiego nowe terminy, takie jak biegun magnetyczny, siła magnetyczna czy przyciąganie magnetyczne.

Jako pierwszy spopularyzował termin „elektryczność”.

Główne dzieło Gilberta nosi tytuł De Magnete, Magneticisque Corporibus, et de Magno Magnete Tellure 

(O Magnesach i ciałach magnetycznych, oraz o wielkim magnesie Ziemi) zostało opublikowane w 1600 r.

Opisuje w nim wiele doświadczeń ze swoim modelem Ziemi zwanym terrella. Wywnioskował z tych eksperymentów, że Ziemia sama jest namagnesowana

 i dlatego igła kompasu wskazuje na północ (poprzednio wierzono, że to gwiazda polarna lub wielka wyspa magnetyczna na biegunie północnym są odpowiedzialne za przyciąganie igły kompasu).

  Charles François de Cisternay du Fay   blog-hist

(1698-1739)  – francuski chemik i fizyk, superintendent królewskich ogrodów w Paryżu Jardin du Roi

Twórca teorii 'dwóch fluidów’ – w przeciwieństwie do teorii 'jednego fluidu’ Franklina.

Odkrył 2 rodzaje elektryczności statycznej, tzw. szklaną (dodatnią) i żywiczną (ujemną).

Jean-Antoine Nollet (ur. 1700 w Pimprez, zm. 1770 w Paryżu) – francuski fizyk eksperymentalny, duchowny, wynalazca elektrometru, twórca teorii o przepływie ładunku elektrycznego na skutek przyciągania i odpychania pomiędzy naładowanymi ciałami oraz teorii o możliwym korzystnym wpływie elektryczności na organizmy żywe.

W 1748 roku Nollet zbudował pierwszy ze swoich elektrometrów – elektroskop do mierzenia stopnia elektryzacji. Nollet pierwszy też opisał zjawisko osmozy w 1748 roku. Słynne są również jego doświadczenia z 1746 roku – gdzie 180 gwardzistów królewskich w Galerii Zwierciadlanej pałacu w Wersalu ustawionych w podkowę zostało połączonych krótkimi odcinkami drutu i gdy wszyscy doznali elektrowstrząsów po podłączeniu ich do ogniwa. Eksperyment został powtórzony na jeszcze większą skalę. W paryskim klasztorze kartuzów 700 mnichów utworzyło łańcuch o długości prawie 1800 metrów.

Benjamin Franklin 

(1706-1790) – amerykański polityk, drukarz, uczony, filozof i wolnomularz; jeden z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych.

Wynalazł okulary dwuogniskowe oraz nadał współczesny kształt instrumentowi harmonika szklana (glasharmonika).

Uważany jest za wynalazcę piorunochronu. Odkrył także i opisał Golfsztrom^[28]. Ku jego czci jednostkę ładunku elektrycznego w układzie CGS nazwano franklinem.

Pisał także o potrzebie stosowania czasu letniego, jednakże humorystyczny wdźwięk jego artykułu sprawił,

że nie zaczęto go stosować (Franklin postulował, by ludzie wstawali i kładli się spać wcześniej).

Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Volta (ur. 1745, zm. 1827) – włoski fizyk, wynalazca, konstruktor, fizjolog, hrabia, tercjarz franciszkański.

Od najmłodszych lat wykazywał ogromne zainteresowanie fizyką, a zwłaszcza elektrycznością. W wieku osiemnastu lat zaczął korespondować ze znanym paryskim fizykiem Abbe Nolletem.

W 1774 skonstruował elektrofor, umożliwiający elektryzowanie ciał. W 1776 odkrył metan. Eksperymentował z zapalaniem gazów w zamkniętej przestrzeni przy użyciu iskry elektrycznej. W roku 1781 skonstruował elektroskop, umożliwiający pomiary elektryczności. W 1782 skonstruował kondensator. W 1800 skonstruował ogniwo Volty poprzez zanurzenie płytek miedzi i cynku w wodnym roztworze kwasu siarkowego, a w 1801 zaprezentował przed samym Napoleonem Bonaparte stos Volty. Zafascynowany cesarz uczynił go hrabią, senatorem Królestwa Włoch, odznaczył specjalnym medalem i wyznaczył bardzo wysoką stałą pensję. Prócz tego Volta otrzymał także Legię Honorową. Przez wiele lat prowadził spór dotyczący natury elektryczności z Luigim Galvanim.

Na jego cześć jednostkę napięcia elektrycznego nazwano wolt.

Charles Augustin de Coulomb

Francuski fizyk, od którego nazwiska pochodzi prawo Coulomba i jednostka ładunku elektrycznego – kulomb.

Po karierze wojskowej oświęcił się pracom badawczym dotyczącym magnetyzmu, teorii maszyn prostych i elektrostatyki. Od 1781 członek francuskiej Akademii Nauk.

W 1785 na podstawie wielu precyzyjnych eksperymentów, przeprowadzonych za pomocą wagi skręceń sformułował prawo nazwane od jego nazwiska prawem Coulomba, będące podstawowym prawem elektrostatyki. Później rozwinął teorię elektryzowania powierzchniowego przewodników. W 1786 odkrył zjawisko ekranowania elektrycznego, a w 1789 wprowadził pojęcie momentu magnetycznego.

Jego nazwisko pojawiło się na liście 72 nazwisk na wieży Eiffla

Robert Andrews Millikan

(ur. 1868 w Morrison, Illinois, zm.  1953 w San Marino, Kalifornia) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1923 za wyznaczenie ładunku elementarnego i prace nad zjawiskiem fotoelektrycznym.

Jego doświadczenie wykonane na początku XX wieku potwierdziło, iż ładunek pojedynczego elektronu jest ładunkiem elementarnym, to znaczy, że wartość bezwzględna każdego ładunku jest całkowitą wielokrotnością pewnego ładunku q = n·e, gdzie n = 1,2,3,...; q – całkowity ładunek, e – wartość bezwzględna ładunku elektronu 1,6·10^-19C.

• Eksperyment Millikana
• Dziesięć najpiękniejszych eksperymentów z fizyki – Doświadczenie Millikana

Sir George Gabriel Stokes

 Irlandzki matematyk i fizyk, powiązany z Uniwersytetem Cambridge. Zajmował się między innymi dynamiką płynów (równania Naviera-Stokesa), optyką, fizyką matematyczną (twierdzenie Stokesa). W 1889 został mu nadany tytuł baroneta. Był sekretarzem, a następnie w latach 1885-1890 prezesem Royal Society.