Obliczmy siłę działającą na ramkę przez którą płynie prąd i umieszczoną w jednorodnym polu magnetycznym o indukcji , Rys. 5.3.1. Ramka pokazana jest kolorem brązowym, a fioletowe strzałki wskazują kierunek prądu. Jeśli przyjmiemy, że lewa część rysunku przedstawia  widok na ramkę z góry, to prawa pokazywać będzie widok z prawej strony. Ramka jest nachylona względem płaszczyzny  poziomej tak, że bok 1 jest położony wyżej niż bok 3.Boki te są prostopadłe do kierunku pola magnetycznego, które skierowane jest pionowo w dół, a jego kierunek pokazują strzałki koloru niebieskiego. Boki 2 i 4 są nachylone względem poziomu i na rysunku z lewej strony pokazane są w rzucie.  (Pamiętamy, że okrąg z punktem w środku pokazuje kierunek prostopadły do płaszczyzny rysunku i skierowany w naszą stronę, a okrąg z krzyżem pokazuje kierunek przeciwny.) Zaniedbujemy tu szczegóły związane z doprowadzeniem prądu do ramki jako element techniczny nie mający wpływu na nasze rozważania. (Jeśli przewody doprowadzające przebiegałyby obok siebie, to kierunki prądu w nich byłyby przeciwne i efekty magnetyczne znosiłyby się. Dla naszych rozważań ważne jest to, że w ramce przepływa prąd.)

 Stosując wzór (5.3.3) do każdego z boków ramki i pamiętając, że kierunek wektora odpowiadający danemu bokowi pokrywa się z kierunkiem prądu,  zauważamy że siły działające na poszczególne odcinki ramki skierowane  będą tak, jak pokazują zielone strzałki na rysunku. Siły działające na odcinki 2 i 4 skierowane są w przeciwne strony i znoszą się wzajemnie. Siły działające na odcinki 1 i 3 też skierowane są w przeciwne strony, ale kiedy płaszczyzna ramki  jest nachylona względem poziomu to powstaje moment obrotowy równy

gdzie przez S oznaczyliśmy powierzchnię ramki. Zauważmy, że wyrażenie to jest bardzo podobne do wyrażenia (2.4.11) na moment obrotowy jakiego doznaje dipol elektryczny w polu elektrycznym o natężeniu . Rolę wektora pełni tu wektor , zaś dipolowemu momentowi elektrycznemu odpowiada tu wyraz  .  Przez analogię możemy więc obwodowi w kształcie ramki o powierzchni z prądem o natężeniu przypisać dipolowy moment magnetyczny zdefiniowany wzorem

gdzie jest wektorem prostopadłym do powierzchni ramki. Moment obrotowy jakim działa pole magnetyczne o indukcji na ramkę możemy teraz  zapisać w postaci wektorowej

Pracę związaną z obróceniem ramki możemy wyznaczyć analogicznie do pracy związanej z obrotem dipola elektrycznego, (Patrz wzór (2.4.13) oraz poprzedzający go tekst.) 

Praca ta jest miarą energii potencjalnej zamkniętego obwodu z prądem w polu magnetycznym. Tak jak układ dwóch jednakowych o przeciwnym znaku ładunków nazwaliśmy dipolem elektrycznym, tak teraz przez analogię każdy zamknięty obwód z prądem elektrycznym będziemy nazywali dipolem magnetycznym.

Do dipoli magnetycznych będziemy jeszcze powracać, teraz natomiast warto zwrócić uwagę, że wyznaczając moment obrotowy działający na ramkę z prądem w  polu magnetycznym pokazaliśmy równocześnie zasadę działania silników elektrycznych oraz wskazówkowych przyrządów pomiarowych. W urządzeniach tych siły działające na ramkę zwielokrotnione są poprzez  nawinięcie wielu zwojów przewodnika na wspólny karkas.