2. CZŁOWIEK STANDARDOWY

  Skutek biologiczny oddziaływania promieniowania jonizującego zależny jest od indywidualnej wrażliwości człowieka, jego stanu zdrowia, wieku, płci, warunków anatomiczno-fizjologicznych itp. Wiadomo jest na przykład że blondyni i rudzi są bardziej wrażliwi od brunetów. Z wielu obserwacji wynika także, że dzieci są bardziej podatne na wpływ promieniowania niż dorośli. Jednak unormowania prawne z reguły nie rozróżniają płci, wieku czy koloru włosów. Powstała zatem potrzeba utworzenia pewnego punktu odniesienia, jakiegoś anatomiczno-fizjologicznego wzorca człowieka. W wyniku wieloletnich badań powstał więc tzw. „człowiek standardowy”.

  Okazał się on człowiekiem dorosłym, o wadze 70 kg i wzroście 175 cm, pracującym 8 godzin dziennie, przez 5 dni w tygodniu. Taki standardowy człowiek ma gwarancję na osiągnięcie wieku 70 lat, spożywając dziennie 1,5 kg żywności i popijając ją 1,2 l płynów. Jego standardowe zużycie powietrza wynosi 20 m3 w ciągu doby, w tym 10 m3 w czasie 8 godzin pracy. W wymianie gazów bierze u niego udział 70 m2 powierzchni dróg oddechowych. „Skład procentowy” narządów takiego człowieka przedstawiono w tabeli 1.

Tabela 1.

„Człowiek standardowy” doczekał się także kompletnej analizy chemicznej. Jej rezultaty zawiera tabela 2.

Tabela 2.

Nasuwa się pytanie co „człowiek standardowy” może zrobić aby ustrzec się przed negatywnymi skutkami oddziaływania promieniowania jonizującego. Ma on trzy możliwości działania:
· oddalenie źródła
· skrócenie czasu ekspozycji
· zastosowanie osłon

Wszystkie te metody mają na celu ograniczenie otrzymanych dawek promieniowania.